موسیقی، از گذشته‌های دور به دو شاخه عملی و نظری تقسیم می‌شده است. در بخش عملی، بیشتر به مسئله «اجرا»ی موسیقی (به‌عنوان شکل طبیعی «بروز» موسیقی) پرداخته می‌شد و در بخش نظری، به پشتوانه‌های «اجرا» ــ از قبیل چرایی و چگونگی صداهای «درست». آن بخش از موسیقی نظری که در آن به «اصوات» و نسبت فواصل آنها می‌پرداخته‌اند، همواره شاخه‌ای از ریاضیات به حساب می‌آمده و اغلب حکما و فلاسفهٔ قدیم، در کنار بحث‌های مربوط به چرایی و چگونگی تولید اصوات و کارکرد و جایگاه موسیقی، نگاهی هم به موسیقی و مسئله فاصله‌های مطلوب و نامطلوب داشتند. در این صحبت کوتاه، می‌خواهیم به توصیفی تجربی از چگونگی عملکرد «تار مرتعش» برسیم. بر پایه این توصیف و کمی ضرب و تقسیم، نظام حاکم بر فاصله‌های پرده‌های سازها را «کشف» می‌کنیم و درستی کشفمان را بررسی می‌کنیم! اجرا: شنبه 19 اسفند 1391 ساعت: 18 تا 20 (لطفاً 20 دقیقه پیش از برنامه در محل باشید) مکان: خانه ریاضیات تهران میدان ونک، خیابان ملاصدرا، خیابان شیراز شمالی، خیابان پردیس، بوستان سئول تلفن: 88604004 و 88052521