سیستم قابل تعمیری را در نظر بگیرید که از زمان صفر شروع به کار کند، به محض از کار افتادن با یک مولفه از نوع خودش تعویض می‌شود یا تعمیر شده و دوباره به فعالیت خود ادمه می‌دهد. در این مقاله فعالیت این سیستم در حالت‌های مختلف برحسب نوع تعمیر در نظر گرفته و برای هر حالت مدل احتمال و تابع درستنمایی برای فرآیند تعمیرات در بازه‌ای با طول معین، تحت عنوان سانسور پنجره‌ای، به‌دست آورده می‌شود. با توجه به اینکه مدل‌های حاصل به توزیع اولیه طول عمر مولفه بستگی دارند، با فرض اینکه این توزیع نمایی باشد، برآورد ماکسیمم درستنمایی و میزان اطلاع فیشر برای برخی از حالت‌ها محاسبه شده است. بدیهی است در صورت تعمیرکامل، مدل تحت مطالعه منطبق با ساختار احتمال یک فرایند تجدید است.

عملکرد یک سیستم تنها به نحوۀ طراحی آن بستگی ندارد. بلکه برنامه‌ای که برای تعمیر و نگهداری آن در نظر گرفته می‌شود نیز در بهبود عملکرد آن تاثیر بسزایی خواهد داشت. بنابراین یکی از مباحث مهم در قابلیت اعتماد، بحث تعمیر و نگهداری سیستم‌ها است. در این مقاله یک سیستم ‎k‎ از ‎n‎ قابل تعمیر در نظر گرفته می‌شود که در زمان صفر شروع به‌ کار می‌کند. وقتی سیستم خراب می‌شود تحت تعمیر مینیمال قرار می‌گیرد و دوباره شروع به کار می‌کند. با استفاده از رابطه بین مفاهیم تعمیر مینیمال و مقادیر رکوردی، تابع قابلیت اعتماد، تابع نرخ خطر، تابع میانگین مانده‌ عمر و برخی از ویژگی‌های قابلیت اعتماد این سیستم به‌دست می‌آید. همچنین به کمک برخی از ترتیب‌های تصادفی شناخته شده، طول عمر و مانده عمر دو سیستم k‎ از ‎n‎ قابل تعمیر مقایسه می‌شوند. در پایان با توجه به نوع اطلاعات موجود درباره‌ طول عمر سیستم‌های ‎k‎ از ‎n‎، فواصل پیش‌بینی ناپارامتری برای طول عمر سیستم قابل تعمیر مورد نظر به‌دست خواهد آمد‎.