سیستم‌های (n-k+1) از n یکی از مهمترین انواع سیستم‌های منسجم هستند که کاربردهای زیادی در زمینه‌های مختلف مهندسی دارند. در این مقاله متغیر تعمیم زمان از کار افتادگی واحدهای شکست خورده سیستم‌های (n-k+1) از n هنگامی که سیستم در زمان t>0 از کار افتاده باشد، مورد مطالعه قرار می‌گیرد. ابتدا سیستم‌های موازی شامل دو واحد تبادل‌پذیر را در نظر گرفته و با استفاده از تابع مفصل فارلی-گامبل-مورگنسترن رفتار تابع میانگین زمان از کارفتادگی واحدهای شکست خورده سیستم مورد بررسی قرار می‌گیرد. سیستم‌های (n-k+1) از n با واحدهای تبادل‌پذیر را در بخش بعدی در نظر گرفته و در ادامه برخی ویژگی‌های ترتیب تصادفی تعمیم زمان از کار افتادگی برای این نوع سیستم‌ها بر اساس یک یا دو نمونه ارائه می‌شود.

آنتروپی نقش اساسی در مباحث قابلیت اعتماد و مطالعات طول عمر سیستم‌ها ایفا می‌کند. در مطالعات اخیر توجه زیادی به استفاده از تابع چندک، خواص و کاربردهای آن به عنوان رویکردی جایگزین در تشخیص مدل‌های آماری و تحلیل داده‌ها شده است. در مقاله حاضر آنتروپی مانده تسالیس مبتنی بر تابع چندک معرفی و به بررسی خواص آن در مدل‌های پیوسته پرداخته می‌شود. با در نظر گرفتن توزیع‌های طول عمر خاص، صورت‌هایی بسته برای آنتروپی مانده تسالیس چندکی بدست آورده و خواص یکنوایی آنها را مورد مطالعه قرار داده و به مشخص‌سازی بر اساس این آنتروپی پرداخته شده ‌است. همچنین اندازه واگرایی تسالیس بر مبنای تابع چندک و شکل چندکی آن برای متغیر مانده عمر بدست آورده می‌شود. در نهایت یک برآوردگر برای آنتروپی مانده تسالیس چندکی معرفی شده و با مطالعه شبیه‌سازی، عملکرد آن ‌مورد بررسی قرار گرفته ‌است.

عملکرد یک سیستم تنها به نحوۀ طراحی آن بستگی ندارد. بلکه برنامه‌ای که برای تعمیر و نگهداری آن در نظر گرفته می‌شود نیز در بهبود عملکرد آن تاثیر بسزایی خواهد داشت. بنابراین یکی از مباحث مهم در قابلیت اعتماد، بحث تعمیر و نگهداری سیستم‌ها است. در این مقاله یک سیستم ‎k‎ از ‎n‎ قابل تعمیر در نظر گرفته می‌شود که در زمان صفر شروع به‌ کار می‌کند. وقتی سیستم خراب می‌شود تحت تعمیر مینیمال قرار می‌گیرد و دوباره شروع به کار می‌کند. با استفاده از رابطه بین مفاهیم تعمیر مینیمال و مقادیر رکوردی، تابع قابلیت اعتماد، تابع نرخ خطر، تابع میانگین مانده‌ عمر و برخی از ویژگی‌های قابلیت اعتماد این سیستم به‌دست می‌آید. همچنین به کمک برخی از ترتیب‌های تصادفی شناخته شده، طول عمر و مانده عمر دو سیستم k‎ از ‎n‎ قابل تعمیر مقایسه می‌شوند. در پایان با توجه به نوع اطلاعات موجود درباره‌ طول عمر سیستم‌های ‎k‎ از ‎n‎، فواصل پیش‌بینی ناپارامتری برای طول عمر سیستم قابل تعمیر مورد نظر به‌دست خواهد آمد‎.

در این مقاله، ویژگی‌های آنتروپی تسالیس طول عمر سیستم‌های منسجم با استفاده از مفهوم اثر مشخصه مورد بررسی قرار می‌گیرد. نتایج براساس این فرض است که توزیع طول عمر مؤلفه‌های سیستم‌ مستقل و همتوزیع هستند. به طور خاص، یک فرمول برای محاسبه آنتروپی تسالیس سیستم‌های منسجم ارائه شده است که برای مقایسه سیستم‌هایی با اثر مشخصه یکسان مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، کران‌هایی برای آنتروپی تسالیس طول عمر سیستم‌های منسجم ارائه می‌شود. این کران‌ها به خصوص زمانی که سیستم دارای تعداد زیادی مؤلفه یا ساختار پیچیده است، بسیار مفید هستند. در نهایت، یک معیار برای انتخاب سیستم ارجح از بین سیستم‌های منسجم بر اساس آنتروپی تسالیس نسبی ارائه می‌شود.