در تحقیقات پزشکی به دلایل زیادی از جمله زمان‌بر، پرهزینه بودن یا قابل دسترسی نبودن پاسخ‌های بالینی، در بعضی مواقع نمی‌توان آثار یک مداخله را مستقیما روی متغیرهای نهایی بالینی اندازه‌گیری نمود. در این مواقع آثار مداخله بر متغیرهای جانشین اندازه‌گیری می‌شود. مطالعات آماری اعتبارسنجی جانشین‌ها توسط پرنتایش (1989) با ارائه اولین ملاک اعتبار سنجی آغاز شد. تاکنون ملاک‌های متعددی با هدف پوشش انواع متغیرها و حالات مختلف ارائه شده است. آلونس و همکارانش (2006) ملاک کلی عامل تقلیل درستنمایی (LRF) را برای ارزیابی اعتبار زیست نشانگان‌های جانشین در سطح فردی ارائه کرده‌اند که می‌تواند در انواع متغیرها به کار گرفته شود. هدف از این مطالعه معرفی ملاک عامل تقلیل درستنمایی با استفاده از رهیافت بیزی (LRFB) برای ارزیابی اعتبار زیست نشانگان‌های جانشین در سطح فردی بر مبنای ملاک پرنتایس است. در تحقیق حاضر همچنین ارتباط ملاک به دست آمده به صورت بزرگ نمونه‌ای با فرم فراوانی‌گرای آن که توسط آلونس و همکاران (2006) معرفی شده است، مورد توجه قرار گرفته است. در ادامه به حالت خاص توزیع دو جمله‌ای در حالت کوچک نمونه‌ای اشاره شده و در نهایت هر دو ملاک روی یک سری داده‌ها ایمنی‌شناسی برای بررسی اعتبار جانشینی شاخص‌های ایمنی در بیماران با عارضه پوستی در مواجه با گاز شیمیایی خردل ارزیابی شده است