در این مقاله، ویژگی‌های آنتروپی تسالیس طول عمر سیستم‌های منسجم با استفاده از مفهوم اثر مشخصه مورد بررسی قرار می‌گیرد. نتایج براساس این فرض است که توزیع طول عمر مؤلفه‌های سیستم‌ مستقل و همتوزیع هستند. به طور خاص، یک فرمول برای محاسبه آنتروپی تسالیس سیستم‌های منسجم ارائه شده است که برای مقایسه سیستم‌هایی با اثر مشخصه یکسان مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین، کران‌هایی برای آنتروپی تسالیس طول عمر سیستم‌های منسجم ارائه می‌شود. این کران‌ها به خصوص زمانی که سیستم دارای تعداد زیادی مؤلفه یا ساختار پیچیده است، بسیار مفید هستند. در نهایت، یک معیار برای انتخاب سیستم ارجح از بین سیستم‌های منسجم بر اساس آنتروپی تسالیس نسبی ارائه می‌شود.

در دنیای صنعتی امروز، نگهداری مؤثر تجهیزات نقش مهمی در کاهش هزینه و افزایش بهره‌وری دارد. در این مقاله، آزمون‌های نیکویی برازش مبتنی بر معیارهای اطلاع شامل آنتروپی، اکستروپی و ورآنتروپی برای ارزیابی نوع تعمیر سیستم‌های قابل تعمیر معرفی می‌شوند. این آزمون‌ها با استفاده از داده‌های سن سیستم پس از تعمیر، برازش مدل تعمیر ناقص کاهش حسابی سن از مرتبه 1  را بررسی می‌کنند. توان آزمون‌های پیشنهادی با آزمون‌های کلاسیک مبتنی بر مانده‌های مارتینگل و تبدیل انتگرال احتمال مقایسه می‌شود. نتایج شبیه‌سازی نشان می‌دهند آزمون‌های پیشنهادی در تشخیص مدل‌های تعمیر ناقص عملکرد بهتری دارند. همچنین، کاربرد آن‌ها در داده‌های واقعی خرابی خودرو نشان می‌دهد این مدل  برازش مناسبی دارد.