با توجه به کاربردهای گسترده سیستم‌های نرم‌افزاری، لزوم تولید نرم‌افزارهای تقریبا بدون خطا و با کیفیت بالا بیش از پیش اهمیت پیدا کرده است. قابلیت اعتماد نرم‌افزار یک رهیافت مهم برای ارزیابی کیفیت نرم‌افزار در نظر گرفته می‌شود. مدل‌سازی قابلیت اعتماد نرم‌افزار براساس فرایند پواسون ناهمگن یکی از روش‌های کاملا موفق در مهندسی قابلیت اعتماد نرم‌افزار می‌باشد. در این مقاله ابتدا مدل عمومی رشد قابلیت اعتماد بررسی می‌شود. سپس با در نظر گرفتن دو نوع خطای ساده و پیچیده و لحاظ کردن وابستگی بین خطاهای پیچیده و نیز تاخیر زمانی بین کشف و حذف خطاهای پیچیده به ارائه یک مدل تعمیم‌یافته قابلیت اعتماد نرم‌افزار پرداخته می‌شود. برآورد پارامترهای مدل پیشنهادی با استفاده از مجموعه داده‌های شکست دو پروژه نرم‌افزاری واقعی و از طریق نرم‌افزار انجام می‌شود. در پایان مدل پیشنهادی با دو مدل موجود با استفاده از معیارهای مختلف مقایسه می‌شود. نتایج نشان می‌دهد مدل ارائه شده در این تحقیق بر روی این مجموعه داده‌ها بهتر برازش شده، اطلاعات دقیق‌تری در مورد کیفیت نرم‌افزار ارائه می‌کند.

در این مقاله ضمن یادآوری تابع چندک، برخی از اندازه‌های قابلیت اعتماد مبتنی بر آن بازنویسی شده، سپس  آنتروپی مانده‌ی تجمعی پویا را بر اساس تابع چندک به دست آورده و برخی از ویژگی‌های آن مطالعه  شده است. در ادامه توزیع‌های آماری یکنواخت، نمایی و پارتو بر اساس آنتروپی مانده‌ی تجمعی پویا مبتنی بر تابع چندک  مشخص‌سازی شده است.  آنگاه  برآوردگر ساده‌ای برای این آنتروپی معرفی و رفتار آن برای توزیع نمایی بررسی شده است. در انتها نیز بحث و نتیجه‌گیری ارائه شده است.

سیستم‌های (n-k+1) از n یکی از مهمترین انواع سیستم‌های منسجم هستند که کاربردهای زیادی در زمینه‌های مختلف مهندسی دارند. در این مقاله متغیر تعمیم زمان از کار افتادگی واحدهای شکست خورده سیستم‌های (n-k+1) از n هنگامی که سیستم در زمان t>0 از کار افتاده باشد، مورد مطالعه قرار می‌گیرد. ابتدا سیستم‌های موازی شامل دو واحد تبادل‌پذیر را در نظر گرفته و با استفاده از تابع مفصل فارلی-گامبل-مورگنسترن رفتار تابع میانگین زمان از کارفتادگی واحدهای شکست خورده سیستم مورد بررسی قرار می‌گیرد. سیستم‌های (n-k+1) از n با واحدهای تبادل‌پذیر را در بخش بعدی در نظر گرفته و در ادامه برخی ویژگی‌های ترتیب تصادفی تعمیم زمان از کار افتادگی برای این نوع سیستم‌ها بر اساس یک یا دو نمونه ارائه می‌شود.

افزونگی و کاهش دو روش اصلی برای بهبود قابلیت اعتماد سیستم هستند. در روش افزونگی، قابلیت  اعتماد سیستم با افزودن مولفه‌های اضافی به برخی از مولفه‌های اصلی سیستم بهبود می‌یابد. در روش کاهش قابلیت اعتماد سیستم با کاهش نرخ شکست همه یا برخی از مولفه‌های سیستم افزایش می‌یابد. این مقاله به بررسی هم‌ارزی بین روش‌های افزونگی و کاهش براساس مفهوم عامل‌های هم‌ارزی قابلیت اعتماد می‌پردازد. یک فرمول بسته برای محاسبه عامل هم‌ارزی بقاء به‌دست می‌آید. این عامل، میزان کاهش در نرخ خطر مولفه‌(های) یک سیستم برای اینکه قابلیت اعتماد آن برابر با زمانی باشد که به یکی از روش‌های افزونگی بهبود یافته است را مشخص می‌کند. تاثیر اندازه اهمیت مولفه نیز در نتایج به‌دست آمده، مورد مطالعه قرار گرفته ‌است.

در این مقاله، تحت نمونه‌های سانسور فزاینده پیوندی بهبود یافته، برآورد بیزی پارامتر قابلیت اعتماد چندمؤلفه‌ای با مؤلفه‌های مقاومت غیر یکسان در توزیع گومپرتز تعمیم‌یافته یکه، بررسی می‌شود. این مسئله در سه حالت مختلف حل شده است. در حالت اول، فرض می‌شود که متغیرهای تنش و مقاومت دارای پارامترهای غیر مشترک نامعلوم هستند. در حالت دوم  فرض می‌شود که متغیرهای تنش و مقاومت دارای دو پارامتر مشترک و یک پارامتر غیر مشترک هستند به‌طوری‌که همه این پارامترها نامعلومند. در حالت سوم، فرض می‌شود که متغیرهای تنش و مقاومت دارای دو پارامتر مشترک معلوم و یک پارامتر غیر مشترک نامعلوم هستند. در هر کدام از این حالت‌ها، برآورد بیزی پارامتر قابلیت اعتماد چندمؤلفه‌ای با مؤلفه‌های مقاومت غیر یکسان، به‌دست می‌آیند. در نهایت با روش شبیه‌سازی مونت کارلو عملکرد برآوردهای مختلف با هم مقایسه شده و نتایج روی یک سری داده واقعی پیاده‌سازی می‌شوند.

در این مقاله با معرفی یک تعمیم جدید از توزیع لگ-لوژستیک، ویژگی‌ها و برآورد پارامترهای آن مورد مطالعه و بررسی قرار می‌گیرد. در این توزیع با اضافه شدن یک پارامتر، نشان داده می‌شود که با افزایش این پارامتر، شکل آن متقارن‌تر و کشیدگی آن کمتر می‌شود. همچنین بر خلاف توزیع اولیه، در توزیع جدید گشتاورهای توزیع و تابع چندکی آن همواره وجود دارد. علاوه بر این نشان داده می‌شود که در توزیع جدید، شاخص‌های قابلیت اعتماد مانند تابع نرخ شکست و تابع میانگین مانده عمر  و ترتیب‌های تصادفی از انعطاف پذیری بیشتری برخوردار هستند. همچنین ضمن برآورد پارامترهای توزیع به روش‌های نمودار لگ-لوژستیک  و درستنمایی ماکسیمم، به کمک مطالعات شبیه سازی، کارایی و سازگاری برآوردگرها بررسی شد. در نهایت با اجرای مدل جدید به روی داده‌های واقعی در حوزه تجهیزات هوابرد و  بیماران سرطان ریه کاربردی بودن مدل نشان داده شد.