افزونگی و کاهش دو روش اصلی برای بهبود قابلیت اعتماد سیستم هستند. در روش افزونگی، قابلیت  اعتماد سیستم با افزودن مولفه‌های اضافی به برخی از مولفه‌های اصلی سیستم بهبود می‌یابد. در روش کاهش قابلیت اعتماد سیستم با کاهش نرخ شکست همه یا برخی از مولفه‌های سیستم افزایش می‌یابد. این مقاله به بررسی هم‌ارزی بین روش‌های افزونگی و کاهش براساس مفهوم عامل‌های هم‌ارزی قابلیت اعتماد می‌پردازد. یک فرمول بسته برای محاسبه عامل هم‌ارزی بقاء به‌دست می‌آید. این عامل، میزان کاهش در نرخ خطر مولفه‌(های) یک سیستم برای اینکه قابلیت اعتماد آن برابر با زمانی باشد که به یکی از روش‌های افزونگی بهبود یافته است را مشخص می‌کند. تاثیر اندازه اهمیت مولفه نیز در نتایج به‌دست آمده، مورد مطالعه قرار گرفته ‌است.

مدل‌بندی و برآوردی کارا از تابع روند در برآورد تغییرنگار و پیش‌گویی داده‌های فضایی از اهمیت بالایی برخوردار است. در این مقاله برای مدل‌بندی تابع روند از روش رگرسیون بردار پشتیبان استفاده شده است. سپس داده‌ها روندزدایی شده و برآورد تغییرنگار و پیش‌گویی انجام می‌شود. بر روی یک مجموعه داده واقعی، نتایج پیش‌گویی حاصل از روش پیشنهادی با روش پیش‌گویی اسپلاین و کریگیدن از طریق اعتبارسنجی متقابل مقایسه شده است. کمینه بودن ریشه دوم میانگین توان‌های دوم خطا  معیار انتخاب روش مناسب پیش‌گویی است. نتایج پیش‌گویی برای چند موقعیت با مقادیر معلوم که بنا به دلایلی از مجموعه داده‌ها کنار گذاشته شده‌اند و برای موقعیت‌های جدید به‌دست آمده‌اند. نتایج بیانگر دقت بالای پیش‌گویی با روش پیشنهادی  نسبت به کریگیدن و اسپلاین است.